Mehmet çil

Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer mi ?
Reklam
En zoru da alışmakmış yalnızlığa, başka türlü nasıl yaşanır bilmemekmiş.
Nedir dedi bu yaşamak? Bir düş dedi, bir kaç görüntü.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Yaşansa da olur yaşanmasa da, bize kalan bir şey yok bu dünyada.
Korkma sadece toprağa gideceksin… Sonra toprak olacaksın… Sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyeceksin… Oradan özüne ulaşacaksın… Çiçeğin özüne bir arı konacak… Belki… belki o arı ben olacağım.” Eşkiya
Reklam
En büyük zayıflığımız yalnızlık.
Allah der ki “Kimi benden çok seversen onu senden alırım”Ve ekler: “Onsuz yaşayamam” deme,seni onsuz da yaşatırım. Ve mevsim geçer,gölge veren ağaçların dalları kurur,sabır taşar,canından saydığın yar bile bir gün el olur,aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür,düşman kalkar dost olur,öyle garip bir dünya. Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur “Düşmem” dersin düşersin,”Şaşmam” dersin şaşarsın. En garibi de budur ya “Öldüm” der durur, yine de “yaşarsın. Mevlana
Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer mi?
Sonuçta varoluşun neden olduğu en büyük yorgunluk belki de insanın yirmi yıl, kırk yıl boyunca, hatta daha bile uzun süre, aklı başında kalmak için harcadığı o olanüstü çabadır, basitçe, derinden kendi, yani tiksindirici, dehşetengiz, saçma olmamak uğruna. baştan veri olarak elimize tutuşturulan şu aksak ikinci sınıf insanı, sabahtan akşama kadar hep küçük evrensel ideal, birinci sınıf bir insan olarak sunmak zorunda kalmamız ne de büyük kabus. Gecenin sonuna yolculuk
Ayrılalım, Sen annen güneşe git, nur ol; Ben toprakta dağılacağım. Bir akşamüstü Ormanı tek bir saz yapan En son dalda Son ışık ol, Gel, beni bul. Ahmet hamdi tanpınar