Tarık Tufan der ki:
“Bazen hayat vahyin kesildiği zaman gibidir.”
Ama arkasından gelen ilk ayet şöyledir; ‘Rabbin seni terk etmedi ve sana darılmadı da..’(Duha,3)
Kişi, hayatındaki en önemli kişinin kendisi ,en önemli tanıklığın da kendi tanıklığı olduğunu fark edemezse hiçbir zaman hayatla ilişkisini doğru kuramaz.
Hüzün,kendi başına müthiş bir deryadır. Hüzünlenemeyen insan gelişmemiş bir insandır.Kendinden kopukluluğunun, içindeki öze olan özlemin farkında değildir.
Beyin dağıldığı zaman, insan ölürdü bir zamanlar ve bu artık son demekti ,ama şimdi yerinden kalkıp geliyor kafasında yirmi ölümcül delik bulunan adamlar,bizi sandalyemizden ediyorlar;bu cinayetin kendisinden bile garip..