İnsanın kendini bilmesi, insanlık tarihini, yani nereden geldiğini anlamasıyla başlar. Geldiği yeri bilmeyen, gitmesi gereken yeri de bilemez ve bilinmezlik içinde kaybolmuş biri, insan olamaz.
Sevgi sabırdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez. Kötülüğün hesabını tutmaz. Sevgi her şeye katlanır, her şeye inanır.
Meğerse aşk aklının ayağı yokluk deryasının içinde kırıkmıș. İşin doğrusu aşkın mezhebi de. yokmuș. Hatta aşkın mezhebi yetmiş iki dinden bile ayrıymıș.
Bozulanlar, değişenler bedene ait duygularımız, huylarımızdır. Değişimin yaşandığı yer bedendir. Ölümsüz olan ruh ise hiç değişmez, başka bir şeye dönüşmez. Çünkü o ruh başka bir yere aittir