Kitap bağımlısıyım.En az elimin altında 7,8 kitap okumaya hazır olmalı.Azaldıkça panikliyorum.En çok mutsuz olduğumda okurum.Öyle ki saatlerce okuyup,yemek yemeyi bile unuttuğum oluyor.Ama terapi gibi iyi geliyor.
Bazı hikayeler tam da bittiği anda başlarmış...Ne var ne yok her şeyini kaybetsen de asla bitmiyor.Sanılanın aksine asıl hikaye,tam da dibe vurunca başlıyor.