Şöyle bir söz vardı;
“Ben çiçeklerin samimiyetine inanıyorum. İster tenekeye ekin, ister en pahalı saksılara; emeğiniz kadar güzelleşiyorlar.”
Biz de sevgimizi yanı başımızdaki toprağa değil de, dağdaki taşlara ekmeye kalktık. Mutluluğu hep bir dağın arkasına bakarak orada zannettik. İşte en büyük yanılgımız buydu.
Karakoç diyor ki;
“Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.”
Hasılı; yolum uzun, yoldaşım benden uzak.
Yol bitmez, yoldaş gelmez. 🌙