"İnsan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri, bir saç teriyle koparabileceģini sanır"
Sayfa 55Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İstanbul, bu gece Gökçe için ağlıyordu.
Alper, gökyüzüne baktı ve İstanbu'la birlikte ağladı.
Ateş oldum, sadece kendimi yaktım.
Yandım ama hiç sönmedim.
Kül oldum, hiç doğmadım.
