Mutlu olmak,bu mutluluğu başkalarına da iletmek ne denli kolaydı!İnsan her zaman böyle yaşamalı, yaşam hep böyle tatlı geçmeliydi.Ama olmuyordu işte.Mutluluğun hemen yanında, yürekleri dağlayan insan yaşamını allak bullak eden bir de mutsuzluk bulunuyordu.
Yaşlısı da, genci de 'sen' diyerek konuşurdu onunla.Gücenmediği için takılır, alınmadığı için adam yerine koymazlardı.Boşu boşuna dememişler , 'Kendini saydırmasını bilmeyeni adam yerine koymazlar, 'diye.