Yanlış taşı kaldırmak için anlamsız bir güç sarf ettiğimi fark edip doğru taşı kaldırdığımda karşımda kocaman bir pislik yığını gördüm. Hayatımın geriye kalan çaresiz kısalığında çözemeyeceğim bir düğüm…
"Gayet iyi biliyorum ki, başkalarının su içer gibi elde edeceği başarılara, var gücümle uğraşsam da erişemeyeceğim. İşte bu yüzden fazla bir şey beklemeden kadere teslim oldum."
‘…ondan çok zor geliyor, belki de içimde zorlamak boğulmama sebep oluyor. Kabinimde oturamıyorum artık... Yani tabutumda, dayanamıyorum, insanların varlığına da dayanamıyorum çünkü bütün gün gülüyorlar... Şimdi tahammül edemiyorum, kabinde duyduğum an kulaklarımı kapatıyorum.
"Acıyı o kadar büyük yaşadım ki kafamın içinde, tüm dünyada benden daha çok acı çeken kimse yokmuş gibi hissettirdi. Mutluluk... Evet, onu da iki katı yaşadım içimde. Ama her öyle hissedişimde, yere düşme şiddetim arttı sadece. Her düşüşümde paramparça oldum .'
"Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrede olup biten herşeyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan, dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun."