"Mutlu insan, yalnızca midesi doyan değil, bilakis ruhu ve gönlü doyan insandır." demişti Solon. Gönlü ve zihni doyan insanlar daha fazla gülümser, daha çok paylaşır, daha yardımsever yahut mutlu olurlardı. Gönle giden yolların sevgi kapısından girdiğini, kendi ruhuna ulaşmak isteyen insanların da hayatın anlamını keşfettiğini biliyordu.