Uyuyamamamın nedeni uykuyu anlamamamdı. Kendinden geçmeyi tanımlayamıyordum. Sonra tekrar kendine gelmeyi. Belki de korkmuştum hep uyumaktan. Uyuyan insanların üzerine abanan acizlik de iğrendirmişti beni. Onlar gibi görünmek, onlar kadar zayıf ve yalın olmaktan da korkmuştum Uyuyan bir katil ile uyuyan bir azizin farkı olmadığından...
İyilik ile kötülüğün kesiştiği bir nokta yoktur.
Yan yana dururlar birbirlerine dokunmadan. Ve dokunmadıkları yerde ben varım. Ne iyiyim, ne kötü. Ne kutsalım, ne şeytani. Ikisine de değmeden oturuyorum. Onlar yokmuş gibi yaşıyorum.