Genç bir kadın, kendisini sürekli arayan ve randevu kor parmak için baskı yapan bir adam üzerinde komut yöntemini uygulamıştı. Adamdan bir türlü kurtulamıyordu. Sonunda onun işyerine de gelmeye başladığını görünce, bir an önce kesin bir şey yapması gerektiğini anlamıştı.Günde birkaç kez, sükunete bürünüyor ve şunları tekrarlı: yordu: J. .. R.. .'yi Tanrı'ya havale ettim. O hep olması gereken yerde. Ben özgürüm, o da özgür. Şimdi sözlerimin sınırsız zihne ulaşmasını ve hayatını geçmesini istiyorum.Kadın, adamın hayatından çıktığını söylüyor. O zamandan beri kendisini görmemiş. "Sanki yer yarıldı içine girdi.” diyor
İnsanoğlunun varlığının kökten yalnızlığı, gerçekte kendisinden başka şey bulunmamasından değildir. Tam tersine: Kendisinden başka koskoca bir evren vardır, tüm içindekilerle birlikte. Yani sonsuz şeyler vardır,ama- mesele de bu zaten!- onların ortasında insan kökten gerçekliğinde , yalnızdır, onlarla yapayalnızdır ve o şeylerin arasında diğer insan varlıkları da olduğuna göre, onlarla birlikte yalnızdır
Bir tane arkadaşım bile yok. Benim için bir şeyler hissettiğini zanneden ve üstümden tren geçip ölsem ve cenazem yağmurlu bir günde kalksa üzülebilecek birkaç tanıdık var sadece.
