“Biz Afganlar hep aşırı hüzünlüyüzdür, değil mi? Bazen gamkâri’ye öyle bir gömülürüz ki, kendimize acımaktan boğulacak gibi oluruz. Kaybetmeyi, acı çekmeyi yaşamın gerçeği sayar hatta gerekli görürüz. Sonra da, hayat devam ediyor, deriz…”
Sayfa 234 - Everest Yayınları