Divan-ı Kebîr, insan talihinin şartlarını bir türlü kabul edemeyen ihtiyar Asya’nın ebedîlik iştiyakıdır. Fakat birçoklarında -hattâ en büyüklerinde- olduğu gibi birlik felsefesi onda hayattan bir kaçış olmaz, belki ilâhî aşkta kendini kaybettikçe hayatı ve insanı bulur.