Nagihan Hanbarcı
Nagihan Hanbarcı
@Nagi_Han
Lisans
23 librarian point
2380 reader point
Joined on April 2019
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yazarla ilk tanışmam 47’liler adlı romanıyla olmuştu. Bende yeri ve değeri ayrıdır. “Böyle bir roman yazabilen bir yazarın öyküleri nasıldır acaba?” diyerek almıştım bu kitabı ve okumak bu güne nasip oldu. Füruzan hayranı bir okuyucu olarak kitaba ilk başladığımda şaşırdım açıkçası. “Bu öykü kitabı mı ödül almış?” dedim ister istemez lakin önyargının ne denli kötü olduğunu bir kez daha anlamış oldum. Başlarda kitaba girmekte zorlandım lakin sayfalar ilerledikçe kitabı elimden bırakasım gelmedi. Hele son öykü olan “Haraç” beni çok derinden etkiledi. Öykü okumayı sevenlere mutlaka tavsiye edebileceğim bir eser. Keyifli okumalar...
İlk Türk kadın romancımız Fatma Aliye ve Türk edebiyatının çalışıp ayakları üzerinde duran ilk kadın karekteri Refet. Bu ilkler bile bu eseri okunmaya değer kılıyor.
Yoklukla ve mücadeleyle geçmiş bir ömür. Yokluk ama nasıl bir yokluk? Sağlık yok güzellik yok ona annesinden başka sahip çıkacak hiç kimse yok...
Ama Refet bunların hiçbirinden yılmadan azimle çalışır, çabalar ve bir kadının nasıl ayakları üzerinde durabileceğini gözler önüne serer.
Özellikle gençlerimize okutulması gereken eserlerden olduğunu düşünüyorum. Okumanız ve okutmanız temennisiyle.
Hiçbir şey gerçek değil, her şey mübah.
Evet hiçbir şeyin gerçek olmadığına inanan ve her şeyi mubah kılan bir insan sizce neler yapabilir? Zalimliğinin de gözü karalığının da bir sınırı yoktur elbet. Bu zalimlik oğlunun idamını onaylıyacak kadar da ileri gidebilir. Minik bir spoiler verdikten sonra devam edebiliriz:)
Alamut kalesiyle ve Hasan Sabbah’ın fedaileri ile ilgili bir çoğumuz bir şeyler okumuş ya da duymuşuzdur. Benimde en son Semerkant’ı okurken bu konuya olan ilgim giderek artmıştı ve bu kitapla karşılaştım.
Çok fazla övgüye nail olan ve zaman zaman buradaki okurların bana ısrarla tavsiye ettiği bu kitap bende biraz hayal kırıklığı yarattı. Sakın yanlış anlaşılmasın kitap kötü demiyorum aksine daha ilk sayfalardan sizi içine alıyor ve su gibi akıp gidiyor. Hayal kırıklığımın tek sebebi bu kadar harika bir kurgunun bazı bölümlerinin gereksiz yere uzun olup, en can alıcı (benim için tabiki) İbni Tahir’le ile ilgili olan bölümün bu kadar kısa ve basit tutulması. Belki de beklentimi çok yüksek tuttuğum için böyle hissettim.
Neyse sonuç olarak gerçekten harika vakit geçirmek istiyorsanız, kitabı okumak değil izlemek istiyorsanız ve tabiki derin düşüncelere dalıp günümüzde bunlara aslında şahit olduğumuzun farkına varıp vayy be! demek istiyorsanız bu roman tam size göre. Keyifli okumalar...
Reader Follow Recommendations
Bu, bütün bir harp sonu neslinin romanı.
Aslında bu kitaba inceleme yazmakta tereddüt ettim lakin okumak isteyen ve merak eden okurları tereddütte bırakmamak için yazmaya karar verdim.
İlk kez bir kitaba başladığımda devam edip etmemek konusunda tereddüt ettim, nedense bende negatif bir izlenim bıraktı. Kitabı elime bir aldım bir bıraktım aynı roman kahramanlarımızdan Mualla hanım gibi.
Sayfa bakımından bir iki günde bitirebileceğim bir kitaptı lakin okumaya başladığımda yaşadığım terddütler beni oyaladı. (150. sayfadan sonra uçuşa geçtim :) tereddüt kelimesi adeta dilime pelesenk oldu lütfen mazur görünüz).
Gelelim romanımıza ya da romanlarımıza...
Roman içinde roman, yoğun psikolojik tahliller ve tereddüt. Muharrir, romanının sonlarına doğru özet mahiyetinde şu cümleyi kullanmış, “Bu, bütün bir harp sonu neslinin romanı” (s.192)
Takdir edersiniz ki böyle bir döneme tanık olmuş insanların psikolojilerini tahlil etmek büyük bir meziyet ister. Sayın Peyami Safa bu konuda gerçekten çok başarılı ve bu da kitabı ayrıcalıklı kılmaya yetiyor.
Yazarın da dediği gibi “İnsan tereddüt ederse belki serçe parmağını bile kımıldatamaz” (s.64) O yüzden tereddüt etmeden okuyunuz. Keyifli okumalar.
Böyle bir kitabı yazmayı başaran kişi ne kadar mutlu olurdu! O kitabı yazmak ne büyük emek gerektirirdi!
Bir fikir verebilmek için, en yüce, birbirinden en farklı sanatlarla karşılaştırma yapmak yerinde olur; çünkü böyle bir kitaptaki karakterlere hacim kazandırabilmek için her birinin farklı yönlerini göstermek zorunda olan yazarın, kitabını titizlikle, birliklerini sürekli yeniden gruplandırarak, tıpkı bir saldırı gibi hazırlaması, bir yorgunluk gibi ona tahammül etmesi, bir kural gibi kabullenmesi, bir kilise gibi inşa etmesi, bir perhiz gibi ona uyması, bir engel gibi aşması, bir dostluk gibi fethetmesi, bir çocuk gibi aşırı beslemesi, bir âlem gibi yaratması ve üstelik, açıklaması muhtemelen ancak başka âlemlerde bulunabilecek, önsezi bizi hayatta ve sanatta en çok duygulandıran şey olan o muammaları da göz ardı etmemesi gerekir. (s.335)
Bu alıntıdan sonra söylecek çok fazla bir şey bulamıyorum çünkü Proust’un verdiği emeğin karşılığını sözlerle ifade etmek benim için neredeyse imkansız...
Seriye başladığımda altı kitabı bir ay gibi kısa bir sürede bitirdim lakin son kitapla dört aydır beraberiz ve zamanı birlikte yakalamaya çalıştık... Araya ufak tefek okumalar girse de bu kitabı nedense bitiremedim ya da bitirmek istemedim... Belki de bunun nedeni Proust’un da dediği gibi kendimi okumaya başlamamdı...
Okumayı düşünenlere tavsiyem ön yargılarınızı bir kenara bırakıp bu edebi şölenin keyfini çıkarın, şimdiden keyifli okumalar...
