Namık incekara
@Namik67
Yolun yarısına doğru gitmekte
İşçi
Yüksek okul
Zonguldak
Devrek, 11 February
287 reader point
Joined on May 2017
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Oturmalı okumalı. Hep Aşk hikayeleri okumalı. Insanların birbirlerini sevmeye buradan başladığını sanmalı. Kapanmalı yalnız kendi kendimizi düşünen varlığımıza hayatımıza. Dışarıya burnunu bile uzatmamalı.
Okuyacağım kitabı nasıl kendim seçersem dinleyeceğim güzel sesli kadını da ben seçmeliyim.
Sayfa 66Kitabı okudu
Kitaplar, bir zaman bana, insanları sevmek lazım geldiğini, insanları sevince tabiatın, tabiatı sevince dünyanın sevileceğini, oradan yaşama sevinci duyulacağını öğretmiştiler. Hayır, şimdi insanları kitapların öğrettiği şekilde sevmiyorum... -Mahalle Kahvesi
Reader Follow Recommendations
Sen de fark ettin mi? Az dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında.Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar.Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi... -Az
Okumak sadece okumak. Okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtnı.
Aşkın gözü kapalı uçurum kıyısında yürümek olduğunu bilen biri aşık aşık olur mu hiç?
Birine sevdalanmak, donmuş bir gölde, nerede ve ne zaman kırılacağını bilmene imkan olmayan ince buzlar üzerinde yürümek anlamına gelmiyor muydu ? -Kardeşimin Hikayesi
Bilen insan bilmiyormuş gibi yaşayamaz. -Kardeşimin Hikayesi
Niye bu kadar meraklısınız deli olmaya peki? Çünkü en büyük akıl delinin aklıdır “ dedim -Kardeşimin Hikayesi
Unutmak.Eger unutmak diye bir şey olmasaydi yaşam da olmazdı.İnsan unutmadan bir hayati sürdüremez -Kardeşimin Hikayesi
...Bilmiyor musun ki, Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin,.. -Bilinmeyen Adanın Öyküsü
Aşk öyle bir histir ki, nereden geldiğini bilemediğimiz gibi, günün birinde nereye kaçıp gittiğini de bilemeyiz.
Bahar geçti, yaz geçti; leylekler yerine göçtü! Kış gelip dağları yolları kar örtmeden ya sen bana gel, ya ben sana geleyim..! -Yeni Dünya
