Nazikenur Çorbacıoğlu
@Nazikeenur
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Lisans
1 February 2000
34 reader point
Joined on November 2020
Şu anda okuduğu kitap
İnsan keder ve sevinç zamanlarında kalbinin dayanacağından fazlasını başka bir duyarlı kalple paylaşmak ister.
Çocuklukta hep böyle değil midir ? Hatıralar hava ve zaman etkisiyle yıpranmış,delik deşik olmuş bir sayfa biçiminde kalır.O zaman en fazla tesir eden şeyler, hatıralar tablosunda en derin kazılır.
Bilseniz, şiirin nasıl bir dile muhtaç olduğunu bilseniz! Öyle bir dil ki... Neye benzeteyim bilmem! Söyleyen bir ruh kadar açık olsun, bütün kaderlerimize, sevinçlerimize, düşüncelerimize, o kalbin bin türlü inceliklerine, düşüncenin bin çeşit derinliklerine,heyecanlara, öfkelere tercüman olsun; bir dil ki bizimle birlikte grubun hüzünlü renklerine dalsın düşünsün, bir dil ki ruhumuzda birlikte bir yansın umutsuzluğu ile ağlasın.Bir dil ki sinirlerimizin heyecanına eşlik ederek çırpınırsın... "
Reader Follow Recommendations
Onun dünyası işte şu yavaş yavaş açılan beyninin içinde mai bir gökyüzü, o mai gökyüzünün içinde birçok gülümseyen umut yıldızlarından ibaretti.
Bir daha geri dönmeyecek olanın ardından görülen düştü bu, bitirilmiş her işten sonra insanı saran yorgunluk, alışılmış bir devinimin durmasından,uzamış bir titreşimin birdenbire kesilivermesinden gelen acıydı.
Çamların altına uzandı, parmaklarının arasından gökyüzüne baktı.
"Ne kadar sıkılıyorum," diyordu içinden, "ne kadar sıkılıyorum ! "
Gelecek karanlık, kapkaranlık bir koridordu , kapısı da sımsıkı kapalıydı.
Ama, ruhunun derinliklerinde,bir olay bekliyordu.Tehlikede olan gemiciler gibi, yaşamının tekdüzeliği üzerinde umutsuzca göz gezdiriyor, uzaklarda,ufkun sisleri içinde bir ak yelken arıyordu.Bu rastlantının ne olacağını,bu rastlantıyı getirecek yelin kendisini hangi kıyılara götüreceğini kestiremiyor,sıkıntıyla yüklü bir kayık mı,lombarlarına kadar mutluluk dolu bir gemi miydi, bilmiyordu.
Ama bulutlar gibi görünüm değiştiren,yel gibi dönen bu kavranılmaz ,tutulmaz huzursuzluğu nasıl anlatmalıydı ?
Gerekli sözleri bulamıyordu, gerekli fırsattan, ataklıktan da yoksundu.
Bilindiği gibi zaman bazen kuş olur uçar,bazen de solucan olur sürünür ama insanoğlunun kendini en iyi hissettiği an , zamanın hızlı mı yavaş mı geçtiğini fark etmediği andır.
"Resim sessiz bir şiir,şiir konuşan bir resimdir."
Yunan şair Simonides
