Düello
Burada geçim derdi yok, bir ölüm kalım savaşı var; e neyim ben savaşçı mı? Zavallı bir nevrotik, bir muhallebi çocuğu... Emeğiyle yaşamakmış, üzüm bağlarıymış, canı cehenneme dedim daha ilk günden.
Biliyor musunuz, çok yalnızım; dünyada hiç kimsem yok! İnsan susar, susar, ama bir gün gelir, ruhunda biriken şeyleri ansızın boşaltmaya başlar... O zaman da, ağaçla da konuşmaya razı olur.