Yavaş yavaş
Limandan uzaklaşan gemi gibi
uzaklaşıyorum senden
Gittikçe silikleşen siluetin
Kalırken aklımda
Her an bir kez daha keşfediyorum kendimi
Kalbimin aynasında
İçimden trenler geçiyor
Raylar takirdiyor
Zihnimin bir yerinde senin varlığın
Ve tüm öbür olasiliklardan uzak
Kırgınlık demir yollarinca uzun
Özlem kilometrelerce sonsuza
Ve
Öfke
Ufuklarca uzağa
Gittikçe açılan uzayan
Artan ve coşan...
Gözlerim dalıyor raylara
Trenlere
Ufuklara
