Olmaz, demişti. Bu vaziyet içinde en az olabileceğimiz şey birbirimizin dostu olmaktır.
Fakat hatırlamanın hazzı artık eskiden olduğu gibi saf değildi.
Birden bire icin de bir isyan yükseldi. Fakat bunun için Nuran'ı unutmak behemehal şart mıydı?Hem niçin unutmalı, neden kendisini fakirleştirmeliydi.
Okur Takip Önerileri
Kim bilir? Bazı kapıların bize kapalı görünmesi, önünde değil arkasında bulunduğumuz içindir.
Zaman geriye dönmez. Fakat insan yine de bilinen şeyden istenen şeye doğru hayal kuruyor.
Gözleri hep o ağacın tepesindeki aydınlıkta, sanki bu ıslak ışık Nuran'a sımsıkı bağlanmış, onun yaşadığı ülkelerden geliyormuş gibi ona baka baka sevgilisini özlüyordu. hayatinda Nuran da vardı ve o mevcut olduğu için öbürleri, hayat madalyasının öbür yüzünü dolduran bütün karışık çehreler silinmişti.
Tanımadığı bir saadet duygusu ve çok keskin bir hasretle Nuran'ı hatırladı.
Halbuki insan doğduğu günden itibaren mağluptur, şefkate muhtaçtır.
Onun için bütün etrafında ve kendi mazisinde Nuran'ı aramak, her şeyde Ondan bir tat bulmak ona asırların boyunca efsanede, dinde, sanatta az çok ayrı çehrelerle; fakat daima kendisi olarak karşısında görmek, yaşama dediğimiz macerayı birkaç misline çoğaltan Bir büyü idi.
Bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
Böyle bir sevgi tesadüfe bırakılamazdı.
Hayatında bir yığın hülyadan başka ne vardı; Yarın sabah sen de bir hayal olmayacak mısın?..
Hülasa, çoğumuz seyehat eder gibi benliğimizden kaçar gibi okuyoruz.
Insanın sevdiği bir ev olunca kendisine mahsus bir hayatı da olur.
Bir kitabı okumaya başladı
