‘ Kürtçe konuşuyor olmak bir akıl hastalığıymış gibi iyileştirmeye çalışırdık kendimizi. ‘
anlamayınca dayak yerdik, dayak yedikçe hiç anlamazdık. Dersler katlanılması imkansız bir işkenceye dönüşürdü
Nefret ederdik kendimizden, konuştuğu-
muz dilden. Kürtçe konuşuyor olmak bir akıl hastalığıymış gibi iyileştirmeye çalışırdık kendimizi. Ama ne yaparsak yapalım hep aynı aptal çocuklardık!!!!!