Sesim. Yok. Koca bir ömrün hepi topu, kırk yıl uzakta, şimdi kar altında, ayazda kalmış 8 ayını saymazsak, hiç olmadı. Duymadım. Başkaları duymuştur. Bir ses; evet, duyulmuştur belki. Kimin? Sesim sanmışlardı, duyduklarını. Nasıl, gördüklerini ben sandılarsa yıllarca: katlanan, susan istemeyen, arzulamayan, ağlamayan, bıkmayan, yakınmayan-
Sayfa 91
Gerçeğin kuyusu bir cehennem," dedi. "Ömrümüz gerçeğin kuyusuna inmemek için mücadele etmekle geçiyor. Sen bu yüzden kendini başkalarının kuyusuna atıyorsun, ben bu yüzden başımı alıp gidiyorum. Kendi kuyumuza inip kendimizi tanımak istemiyoruz. Biliyoruz çünkü ne kadar aciz, zavallı, korkak, tiksindirici olduğumuzu. Ama bilmek istemiyoruz."
Sayfa 281
Reader Follow Recommendations
Karantinada ilk gün.
Hayat bir pergel diye düşündü; ama ben pergelin sabit ayağıyım, küçük büyük daireler çizenler başkaları
Sayfa 215 - Can yayınları
İnsana değmeden yaşanmıyor, insanoğlu insansız bir hayat bulamadı.
Sayfa 144