İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız. Yaptığınıza bir kılıf bir bahane bulmanız gerekir. Yoksa bunu kendinize anlatamazsınız.
Kadın bir papatyadır,
Her yaprağında bir duygu taşır.
Aşkını, acısını...
Sevgisini, yasını...
Geleceğini, geçmişini...
Çocukluğu, gençliği...
İşi, emeği...
Umutları, kayıpları...
En çokta, hepsinin ortak noktasında,
Var oluşudur...
Her yaprak bir duygu taşır,
Oysa ki bütün duygularını besleyen,
Ortada duran polen tozudur...
Kadının kendisidir.
Zamanla o yapraklar, acı içinde yok olur...
Seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor....
Seviyor, sevmiyor...
Seviyor...
SEVMİYOR...🖤
Su Ş.
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlarına Hitaben...
Hayat hikayesi yarım kalmış kadınlarımızı Saygı ve Rahmetle anıyorum...