Ayhan Geçgin ' in ilk kitabı Kenarda, zor ve güzel bir kitaptı. Klasik roman anlayışından oldukça uzak bir roman. Romanda olay örgüsü olmadığı için okuyucu başlarda adapte olmakta zorlanıyor. Kahramanımız " O" hayatın akışına kendini kaptırmış ve bu akışın ne içinde ne de dışında olamamis bir portre çiziyor . Tanpınar' ın "Ne içindeyim zamanın, ne de büsbütün dışında. Yekpare geniş bir anın parçalanmaz akışında ." dizeleri roman boyunca kafamda tekrar etti hep. Yazarın felsefeci olması buram buram yansımış cumlelerine. Çok güzel tespitler var hayata dair.Hayata müdahil olamayan ,var gücüyle yürüyen , dolaşan bir kahraman var karşımızda . Kahramanımızı çok yakından tanıyamıyoruz, adını bile bilmiyoruz . Ailesi ile ilgili bazı bilgilere sahibiz ,köyden kente göç etmiş bir ailenin çocuğu , eğitimli bir kişilik. Yakınlarından kimseyle paylaşımı olmayan , bazen odalara kapanıp, sadece kitap okuyan yalnız bir karakter. Kitap boyunca devam eden yürüyüşün ritmi oldukça dinamik , her ne kadar olay örgüsü olmasa da akıcı ve canlı şehir manzaraları çizilmiş . Kahraman roman boyunca yürüyor .İstanbul sokaklarından manzaralar saçılıyor ortaya .Ayhan Geçgin' in dili kullanmadaki ustalığına hayran olmamak elde değil, romandaki olaysızlık okuru bazen zorluyor bu aşamada Geçgin ' in mükemmel cümleleri devreye giriyor ve roman akıp gidiyor. Romanın tarzı da bu akıp gitme üzerine kurulmuş zaten , bu akışın içinde ne geçmişte ne gelecekte sadece kenarda.
