Ölüm yok, diyordu Dursun dede… İnsana ölüm yok. İnsan muhabbete, insan sevgiye doğuyor. İnsan sevgiye doğmuyorsa insan olamazdı, o zaman ölürdü işte… İnsan insana doğuyor.
Tanrı insanı namuslu ve namussuz olma ihtimalleriyle yaratır ve orada durur. İnsanın ilişkileri o ihtimalleri besler, birini ya da öbürünü. Sonuç olarak ortaya namuslu ya da namussuz bir insan çıkar.
İnsan beşikten mezara, uyanık olduğu her saat eğitimden geçer. Eğitimcilerin başında safı çeken ilişkilerdir. Kişinin aklına ve duygularına etki eden, ona ideallerini kazandıran, onu yola koyan ve o yoldan çıkmamasını sağlayan çevresidir. Eğer çıkacak olursa kendini en çok sevdiği ve saydığı, onayına en çok değer verdiği kimselerce dışlanmış bulur. İnsan bukalemundur; doğasının yasası gereği barındığı yerin rengine bürünür. Çevresindeki etkiler tercihlerini, sakındıklarını, siyasi görüşlerini, beğenilerini, ahlakını, inancını yaratır. Bunların hiçbirini kendisi yaratmaz.