Paranın uşağı olmuştu hak. Adalet ise yoktu. Zenginliğin bir sınırı konmadan adalet nasıl olsundu? Miras kalkmadan nasıl yeni doğanlar eşit doğsundu?

Kabalığın mıknatısıydı güzellik, sanki ruhun hayvanlığı ancak şekille ıslah edilecek kadar acizdi. Ruhu göremeyenler için şekil daima güneşti.

Ancak dikkatten kaçabildiğin kadar ıssızdın ve istediğin zaman ıssız olabildiğin kadar da özgür. Issızlıktı insanı kendine getiren. Issızlığımızda hissettiğimiz konfor kadar gerçek değil miydik kendimize?

Sevmek, her hücreniz “kaç” derken bile kalmak demektir.
Clarissa P. Estes

Herkes doğaya dönmek istiyordu ama kimse yürüyerek gitmek istemiyordu. Çünkü tüm lükslerimiz önce ihtiyacımız oldu sonra bağımlılığımız.