Onur GAKÇI

Onur GAKÇI
@OnurTrap
Fotoğrafçılık
Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi
BİLECİK
BİLECİK
86 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
İnsan hayatının faniliği ve iflah olmaz yoldan çıkabilirliği ile, her ölümle, her ayrılıkla, her ihanetle, her ihtirasla insanda açılan ölümcül yaralar göz önüne alındığında, insanlığın gelişiminin devam edeceğine, insan doğasının değişmezliğine, rasyonel gerçeklik söylemlerine, objektif iyilik ölçütlerine ve diğer bütün mükemmel yanılsamalara insanların nasıl inanabildikleri beni her daim hayrete düşürmüştür.
Sayfa 103Kitabı okudu
Reklam
İnsan diğeri sayesinde büyür, olgunlaşır; sonra tamamen yalnız ve müthiş mutlu olabildiğin bir an gelir. Başkasına gerek yoktur, o ihtiyaç yok olmuştur ama sayesinde çok şey öğrenmişsindir - kendin hakkında çok şey. Diğeri sana ayna tuttu. Ve sen aynayı kırmadın - kendin hakkında o kadar çok şey öğrendin ki artık aynaya bakmaya gerek yok. Gözlerini kapatıp kendi yüzünü görebilirsin. Ama eğer en başından beri ortada bir ayna yoksa o yüzü göremezsin.
Sayfa 150Kitabı okudu
Mutlu bir insan kendine aittir. Neden herhangi bir kuruma ait olsun? Bu mutsuz bir insanın seçimidir: bir kuruma ait olmak, bir güruhun parçası olmak. Çünkü kendi içinde bir kökeni yoktur, ait değildir - ve onda çok ama çok derin bir endişe yaratır: Ait olmalıdır. Onun yerine geçecek bir yer bulur. Gidip bir politik partiye veya herhangi bir şeye yazılır - mesela bir dine. İşte o zaman ait olduğunu hisseder: İçinde kök saldığı bir kalabalığa aittir. İnsan sadece kendi içine kök salmalı çünkü insanın kendinden geçen yol varoluşun ta dibine iner. Eğer bir gruba aitsen önün tıkanır; oradan sonra herhangi bir gelişim imkansızdır. Bu bir çıkmaz sokak, bir sondur.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Nezaketen edilen bir teşekkür kadar vahşi Ve yürekten edilen bir küfür kadar nazik
Reklam
Harflerin yalnızlığı gecenin yalnızlığından büyük
Aşıklar da, yıldızlar da Ayrılmak zorunda birbirlerinden.
“İnsan bazen yalnızlığını başkasıyla gezdirir / bazen de başkasında gezer yalnızlığıyla / hem insan yaşarken sudan / severken yalnızlıktan başka nedir?”
İnsan bütün hayatını, sonunda yalnız kalmak için yaşıyor sanırım.
Her şey yavaş yavaş kaybolur. Herkes ruhunda bir parmak tozla ötekinin yalnızlığını sevmeye çalışır.
Reklam
Kimsenin kendine ait bir zamanı yok. Kimsenin kendi acısı yok, anısı yok, rüyası yok, arzusu yok. Herkes koronun en ortasında en yüksek sesi çıkarmak için çırpınıyor. Oraya nasıl geldiğini bilmiyor. Oradan nereye gideceğini bilmiyor. Kalabalıkla birlikte o da bağırıyor. Tek zamana indirgenmiş bir bellek. Yapıştırma bir gülümseme. Eğreti. Anlamsız.
Bir zamanlar insanlar hayatlarından memnun değillerse devrim yaparlardı. Şimdi alışverişe çıkıyorlar. Tamamen bir hafıza kaybı dönemi yaşıyoruz. Arthur Miller
Resim