Döndüğümüz toprak bizim olduğu için değil,biz o toprağın bir parçası olduğumuz içindi bu hiç bitmeyen aidiyet hissi... Bu yüzden hep köküne, özüne dönmek ister insan.
Kendimden geriye bir şey bırakma kaygısı umutsuzluk taşıyormuş gibi geliyor.Oysa her şeyi yerli yerine koymak,derleyip toparlamak yeni bir başlangıca hazırlamak değil mi?