Ya ben, bana karşı yanlışlar yapan herkesi acaba affedebilir miydim? Neden olduğum tüm kırgınlıklar için kendi kendimi bağışlayabilir miydim? Keşke, günün birinde, Aborijinler gibi tüm zihnimi bir masaya yatırabilseydim ve tüm davranışlarım sergilenip incelenebilseydi.
Hayattan sonra ölümdesiniz, ama hayatta iken ölmektesiniz. Ölümün, ölmekte olana ettiği ise, ölmüş olana ettiğinden daha acı; daha derin; daha can yakıcıdır
Montaigne
Beni neden diktiniz bu saksıya ? Saksılar benim için değil.. Ben dilediğim gibi kök salabilmeliyim.
Tavanların altı yerim değil benim, ben gözümü açınca üstümde gökyüzünün ebedi mavisini bulabilmeliyim.
Sayfa 135Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Her an uyanmaya hazır o muhteşem dürtüyü bastırdığını , insanların en masum haline, en saf doğasına dönmek için kendine yıllarca ihanet ettiğini izledim. Kendiyle birlikte bütün dünyayı da kandırmasını gördüm. Neredeyse başaracaklardı, ama bırakmadılar.
İnsanın insanı öldürdüğü o ilk ana şahit oldum. Katilin zafer haykırışını, kurbanın korku çığlığını işittim.
Bizler içimizde neyin gizli olduğunu bilmiyoruz, kalplerimizde birikmiş olan duygularımızı dışarıya aktarmayı beceremiyoruz.
