Ozlem dincer
@Ozyado
9 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"İnsan en çok kendisini tanımaz. Ötekine bakmaktan kendisini görmez, anlamaz."
Sayfa 96Kitabı okuyor
"Hayal kırıklığı insanı öldürür. Siz sonrasında yaşadığınızı sanırsınız. Oysa bir ölü nasıl yaşarsa öyle yaşamaktasınızdır. Bunu bilmezsiniz."
Sayfa 93Kitabı okuyor
"Bedriye bilmiyordu ki dertler hafifse konuşulur, ağırsa susup kalınır."
Sayfa 92Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Buradaki şu kısacık vaktimizi iyi geçirelim yeter. Çünkü bu hayatta hatıralardan başka bir şey kalmıyor geriye."
Sayfa 52Kitabı okuyor
"Gözyaşlarının kökleri gülümsemenin köklerinden daha derindedir. - CIORAN"
"Kendimizi diğerinden üstün/aşağı gördüğümüz an, diğerinden mesafe almaya başlıyoruz. Ben ve diğeri arasındaki ilişkiyi "ben"e göre düşündüğümüz her an bağlantı zayıflıyor. Kendine kıyaslamadan, kendinle ilişkilendirmeden bir insanı tanımak onun özünü görmemize izin veriyor."
Sayfa 22Kitabı okudu
"- Doğa, Tanrı, buna ne derseniz deyin.. Bizden daha büyük. Bizim yapabileceğimizden ya da hayal edebileceğimizden çok daha yüce ve güçlü.
- Yani her ne olacaksa olacak biz istediğimiz için değil, planın bir parçası olduğu için?
- Evet ya da kaliteli bir romanın parçası."
Sayfa 375Kitabı okudu
"'Ve bir canlıyı sadece varoluşu nedeniyle sevebilme çabasına..."
Sayfa 413Kitabı okudu
'Kendinle savaşını kaybetmek nedir, biliyor musunuz? Yavaş yavaş tüm değerlerinin yitip gittiğini görmek ve teslim olmaktır. Büyüdüğün sokakları, sevdiğin evleri inandığın insanları bulamadıkça içine içine kanamaktır. Adalet ve hukuk ayaklar altındayken, 'dünya düzdür' diye haykıran ve buna tüm kalbiyle inanan cahilin karşısında bıkkınca susmaktır. Zalimin zulmünü izleyip bir şey yapmaktan vazgeçmektir. ....'
Sayfa 153Kitabı okudu
'... her hareketin en az iki sonucu var. Biri seni diğeri kim bilir kimi etkiliyor? '
Sayfa 34Kitabı okudu
Olduğundan fazla acı verdiğini düşünerek daha da kötüleşmesine neden olma.
Sayfa 75Kitabı okudu
"...tesadüf kaderin kendini gerçekleştirebilmesi için yaşanan eşzamanlılıklardı sadece."
Sayfa 122Kitabı okudu
Çoğu kez kendi zihnimizin karanlıklarında ürettiğimiz korkulara dayanarak bakıyorduk her şeye. Ve gördüğümüz şeyin ne olduğunu da sahip olduğumuz korkular ve endişeler belirliyordu ne yazık ki.
Sayfa 74Kitabı okudu
Birinin tutup kaldıracağını bildiğinde, düşmek o kadar da korkunç değil.
Sayfa 159Kitabı okudu
"... bizler tek başına var olan ve yalnızca kendisi için yaşayan yaratıklar değiliz, tersine hepimiz bir zincirin parçalarıyız. Böyle olduğumuza göre de, bizden önce gelenlerin ve bize yol gösterenlerin öğütlerini dinlemeden yaşayamayız..."
Sayfa 164Kitabı okudu
"Yanında biri olmayınca sen de olmuyorsun. Hayat iki kişi için yaratılmış sanki."
Sayfa 201Kitabı okudu
Çünkü sevgiye kuşku ve kararsızlık, hatta yorgunluk karıştığı zaman hemen anlaşılır; sevginin sana ulaşma hızı, ulaştığı andaki yumuşaklığı sevginin kalitesi hakkında çok şey söyler...
Sayfa 91Kitabı okudu
Kim bilir çocukluğumuz nerededir?
Sayfa 167Kitabı okudu
Hayatımızın %10'u başımıza gelen kontrolümüz dışındaki olaylardan oluşur, % 90'ı bu olanlara verdiğimiz tepkilerden....... Hayattaki her şeyi kontrol edemiyoruz gibi görünse de düşüncelerimiz, tepkilerimiz, seçimlerimiz bizim kontrolümüzde olduğu için aslında büyük bir kısmın sorumluluğu bizdedir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.
Sayfa 36Kitabı okudu
İnsanın yüreği anasının, babasının yarım kalmış hayalleri, atalarının hüzünleri, kalp kırıklıkları, kayıpları tarafından işgal edilebilir miydi? Öyleyse şimdi, kendine ait olmayan bu duyguları yüreğinden ayıklayabilirse şayet, taze bir nefesle hayata yeniden başlayabilirdi.
Sayfa 72Kitabı okudu
İnsan ancak geçmişi tasnif ederken geleceğine dair sonuçlar çıkarıp yeni planlar yapabiliyor.
Sayfa 199Kitabı okudu
Kalbini şimdi ölecekmiş gibi, evini misafir gelecekmiş gibi temiz tut.
Sayfa 86Kitabı okudu
Bazı ruhlar dışbükeydir, bazı ruhlar içbükey. Biz içbükey ruhlar içimize doğru kapanırız, istiridye gibi. İçimizin tam ortasında duran, patlamayan, patlayıp da ortalığa saçılmayan, saçılıp da herkesi kirletmeyen incimiz-çıbanımız kistleşir içimizde. Kistlelen bu inci-çıbanımız varlığımızın özüdür.
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk. Hiçbir yere gitmiyor.