Ve ben "O"nu düşünüyordum. Kahkahalarını, konuşmalarını. Onu düşünmekten kendimi alamıyordum. Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
Ben seni ne kadar sevdiğimi, başka kadınları gördüğüm zaman anlıyorum. Hatta bazen senden güzel bulduğum kadınlarla karşılaştığımda, onlara bakıyorum da, kendi kendime hiçbirini senin kadar, senin gibi sevemeyeceğime yemin ediyorum. Sende bir şey var, öyle bir şey ki, hiçbirinde rastlamıyorum...
Bu öyle bir şey ki, işte bütün kaygılarım senin yanında yok oluyor. Ruhuma bir şifa bir rahatlık geliyor! Dudaklarını gözlerime dokundurduğun zaman bütün canımın koşa koşa gelip ruhumda toplandığını, orda seninle buluşmaktan mutlu olarak kaldığını hissediyorum. Hele şimdi bana öyle geliyor ki, ben dünyada senden başka hangi kadını alsaydım, hiç biriyle senin gibi olamayacaktım; senin gibi böyle içten, ruhuma kadar, böyle canıma kadar içten...
O büyük ve muazzam zamanda unuttum
Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
Bu yüzden eğik boynum.
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık,
İçimdeki serseri buzullar
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var
Birhan Keskin
Okur Takip Önerileri
Oysa günün birinde yalnızlık yoracak seni, günün birinde gururun iki büklüm olacak ve cesaretin kırılacak. Yalnızım' diye haykıracaksın günün birinde. Kendi ululuğun bile bir hayalet gibi korkutacak seni.
Friedrich Nietzsche
Patlatıyorlar, vuruyorlar, kırıyorlar . Ve hiçbirimiz hiçbir şey yapamıyoruz !!
İçimden ağlamak geliyor, ağlamıyorum. Ağlamak kötü bir şey. Arkadaşlarımın babaları oğullarına sürekli "erkekler ağlamaz" diyorlar; bunu dediklerine göre ağlamak doğru değil. Peki ama ağlamak iyi bir şey değilse neden kızlara yasak değil? Acaba kızların kötü şey yapmaları doğru da erkeklerin ki mi değil? Ya da kızlar için ayrı erkekler için ayrı kötü şeyler mi var? Ama bu olamaz çünkü kötü kötüdür; hiç bazıları için iyi olan, bazıları için kötü olabilir mi?
Ah, bu tür düşünceler nasıl da anlamsızca harcanan kıymetli zamanı öldürüyordu...
Bazen bütün bu insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar çok seviyoru, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini . İşte ben ikide birde böyle oluyorum.
Bu ana kadar herkesten ne gördüm ki ...
Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız hale sokmaktan başka ne yaptı??
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşamımıza ve etrafımıza sekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi ?