Stefan Zweing... Kitaplarının konusunda her zaman duygu, aşk, memleket sevgisi, savaş mağduriyeti, karamsarlık, kendinden vazgeçiş mevcut. İnsan incelemelerinde ; ince eller ,uzun parmaklar, porselen ciltler, fresh kokular, grantuvalet giyimler, bir incelik ve nahiflik mevcut.
Bu eserinde kısa kısa öykülerinin bir araya toplanmış. Her öyküsünde ayrı bir duyguyu ele alıp, onu sizin en minik hücrenize dahi yaşatmaya çalışıyor kelimeleri ile.
Her öyküsü ayrı güzeldi ama ilk ve son öyküsü benim için bambaşkaydı. Sanki onlar ile yan yana çalıştım, konuştum, hizmet ettim , oturdum, uyudum yemek yedim ve canım yandı.
Bir kişinin duyguları böyle güzel anlatması için onu yaşaması ve o duygu ile harmanlanması gerektiğine inanırım genelde. BU kitabında yazarı hangi öyküsünün içine koyacağımı şaşırdım. Buyurun sizler okuyun ve hangi öyküye koyduğunuzu bana söyleyin.
