Artık hiç kuşkusuz, karşısında, bu boyanıp mumyalanmış kocakarıyı değil, kadınlara verdiği adla “dişi ırk”ın bütününü görmekteydi. Kişilik kaybolur, yüz silinir, genç ya da moruk, güzel ya da çirkin, hepsi anlamsız bir değişikliğe uğrardı; her kadının arkasında Afroditin onurlu, kutsal ve sır dolu yüzü belirirdi. Zorba bu yüzü görür, bununla konuşur, bunu isterdi…
Sayfa 60