Deniz
@Pembelideniz
Antrenör
Öğrenci
İstanbul
Antalya
57 reader point
Joined on August 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Itiraz, şikayet olanı anlamamızın önünde engel olarak durur ve fark etmemizi zorlaştırır
Almak aslında bir teklifi değişimi, esnemeyi ve ilerlemeyi kabul etmektir. Vermek yani hemen verme isteği ise aslında veriyormuş etkisi yaratma çabamızı anlatıyor. Eski fikirlerinizi, kalıplarınızı, anılarınızı ve hesaplarınızı bırakamadığınız için, vermek zorunda bırakılanlarla alışveriştesiniz. Yani el açmış yalvaran ama ihtiyacı varmış gibi yapanlarla alışveriş halindeyseniz, aslında alabilmek ve verebilmek için canınızı acıtıyorsunuz demektir.
Bilgi eyleme dönüşmeyince bir kıymeti yok. Bilmek yeterli olsa herkes bir kitabı okur, bir okulu bitirir çözerdi hayatın sırlarını.
Reader Follow Recommendations
Insanların bize nasıl davranacağına kendimiz karar veririz. Biz neye izin verirsek, onlar öyle davranır.
Ruhun özgürlüğü, iknadan imana geçişte hatta teslimiyettedir. İnkar imandan uzaklaştırmaz bizi. Aksine yakınlaştırır. İnanç ise teslimiyetten alıkoyar. Bir şeye inanmak, yeniyi almayı zorlaştırır. Oysa durmadan dolup boşalan bir kap gibi olmalı insan, yeniyle dolacağından emin olarak
Psikolojik yaraların çocuklar üzerindeki duygusal etkisi
ve yetişkin hayatlarında nasıl ortaya çıktıkları. Düşünün, hayatta
kalmak için güveneceğiniz ilk insan ölmüş olmanızı istiyor. Bu
bir çocuk için ne kadar korkunç, ne kadar travmatik olsa gerek.
Kendinize verdiğiniz değer yok olur; ve yerine kalan acı çok bü
yük, çekilemeyecek kadar büyüktür. Dolayısıyla yutarsınız, bastı
rırsınız, gömersiniz. Zaman içerisinde travmanızın asıl sebebiyle
bağınız kopar, nedeninin köklerini unutursunuz. Ama bir gün
bütün öfke ve acı, bir ejderhanın midesinden fışkıran alev misali
tekrar ortaya çıkar ve elinize bir tüfek alırsınız. O öfkeyi artık
ölmüş ve unutulmuş babanız üzerinden değil, kocanızdan, ha
yatınızda babanızın yerine geçmiş olan adamdan, sizi seven ve
yatağınızı paylaşan adamdan çıkarırsınız. Onu başından beş kez
vurursunuz; muhtemelen neden olduğunu bile bilmeden.
Terapinin amacı geçmişi düzeltmek değil, hastanın
kendi geçmişiyle yüzleşmesini ve yasını tutmasını
sağlamaktır.
-Alice Miller
"Bir bebek annesinden nefret edemez;
önce annesinin ondan nefret etmesi gerekir." Bizler bebekken saf birer süngeriz, boş birer kağıdız.
İhtiyaçlarımız en temel şeyler:
yemek, kaka yapmak, sevmek ve sevilmek. Ama doğduğumuz ve
büyüdüğümüz ortama bağlı olarak bazen bir şeyler yanlış oluyor.
İşkence edilen, taciz edilen bir çocuk gerçekte hiçbir zaman intikam alamaz çünkü güçsüzdür ve savunmasızdır. Ama hayal dünyasında intikama dair fanteziler geliştirebilir. Öfke de korku gibi tepkiseldir.
"Davranışları öngörülemeyen, duygusal olarak yakınlaşamayan, sevgi ve iyilik göstermeyen birini mutlu etmeye, sevgisini kazanmaya çalışmak eski bir hikaye değil mi? Eski ve sebebi Ebeveynlerimiz
"Bununla ilgili daha önce konuşmuştuk, değil mi?"
"Havai fişek hakkında mı?"
"Aşk hakkında. Bazen nasıl aşkı havai fişekle karıştırdığımız
hakkında. Drama ve işlevsizlik hakkında . . . Gerçek aşk çok sessizdir, sakindir. Yüksek drama tarafından bakıldığında sıkıcıdır.
Aşk derindir, sakindir ve devamlıdır.
"Sevgili seçmek, terapist seçmeye benzer," demişti.
"Kendimize sormamız lazım: Bana karşı dürüst davranacak biri mi, eleştiri dinleyebilecek, hata yaptığını kabul edebilecek ve imkansız olan için söz vermeyecek biri mi?"
Psikanalist Donald Winnicott'ın da dediği gibi: "Bebek diye bir şey yoktur." Kişiliklerimizin gelişimi tecritte
gerçekleşmiyor, başkalarıyla kurulan ilişkiler aracılığıyla oluyor.
Görünmeyen, hatırlanmayan kuvvetler tarafından şekilendiriliyoruz, tamamlanıyoruz: Ebeveynlerimiz.
Genellikle tekdüzeliğimizden sıyrıldığımızda hayat veren tatlar keşfederiz.
Para insanların gördüğü şeyi değiştirir. Para olunca insanın tek gördüğü kendisidir.
Sevgi sahiplenmez, sevgi özgürleştirir