Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum.
Dostoyevski ünlü eseri " Suç ve Ceza" kitabında umutsuz insanlara şöyle sesleniyor ;
Bir iple intihar da edebilirsin, salıncak da kurabilirsin.
Hayatın ipleri senin elinde..!
Shakespeare'in Romeo ve Juliet'inde şöyle bir diyalog var;
Benvolio, "Beni dinle ve onu düşünme, unut!" der. Romeo, "Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?" diye cevap verir.
Bir gün her şey siyah beyaza döner, peki ya düşünceyi unutmak?
Mümkün mü?
"Biz kitaplar gibiyiz. Çoğu insan sadece kapağımızı görüyor, azınlık sadece girişimizi okuyor, çoğu insan eleştirilere inanıyor. Çok az kişi içeriğimizi bilecek. "
Emile Zola