Sevda- ki bir insanın yanlız gönlüne değil, akıl ve fikrine, bütün idaresine, kısacası bütün duygularına, manevi kuvvetlerine hâkimdir-daima şüpheler ve vesveseler icinde bulunmaktan hoşlandığından, kulak ve göz her işittiği, her gördüğü şeyi onun karakterine göre işitip görmeye, akıl kuvveti her hükmünü onun arzusuna göre vermeye mecburdur.