Nasıl ilerliyor saat acele etmeden
yılları yemenin verdiği güvenle:
günler kısa, üzümler geçici,
soluyor aylar zamandan sarkmış.
Geri çekiliyor dakika
ateşi altında amansız topların
ve birden bir tek yıl kalıyor bize
bir ay, bir gün, ve ölüm yaklaşıyor takvimde.
Kimse durduramadı suyun akışını
ne düşünce, ne aşk tutabildi,
aktı, aktı güneşlerin, varlıkların arasından,
ölümümüzü gösterip geçen beyitler.
Sonunda düşeriz zamanda, bitmiş,
alır bizi zaman, hepsi bu, biz ölüleri,
sürüklenip gideriz varlıksız, gölgesiz,
tozsuz, kelimelersiz, kalan kalır,
ve artık yaşayamayacağımız şehirde
bomboş kalır her şey, giysilerimiz, gururumuz.
Güçlü bir el silkeledi beni sonra
Sanırım Tanrı'nın eliydi.
Sayamadım kaç ahh döküldü dallarımdan
Binlerce yeşil gözü olan bir zeytin ağacı gibi,
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan,
Ah..dedim sonra
Ah!
Okur Takip Önerileri
karıncaların taşıyamadığı yüke bile
dertlendiğimiz zamanlar vardı çok olmayan bir vakit önce
ipotek etmekmiş vicdanı
bedeli büyümenin
kutsal kitapların hiçbirinde yazmıyordu oysa kazandık diye bağıran şaman çoktan öldü
baki kalan
boş kubbede
tek şey
yalan!
Sayfa 38Kitabı okudu
Bir kitap okudu
331 syf.
·
Puan vermedi
İnsanlar toplumsal hiyerarşide yeteneksizlikleriyle orantılı olarak yükselseler, sizi temin ederim ki dünya şimdi ki gibi dönmez. Ama sorun burada değil. Bu cümlenin söylemek istediği şey, yeteneksizliklerinin yerinin en tepe olduğu değil, hiçbir şeyin insan gerçekliğinden daha sert ve adaletsiz olmadığıdır.
