Anlatması güçtü, anlattım. Gözlerim dolu doluydu ama ağlamadım. Tamam, belki birazcık ağladım ama sadece bir kişiye anlattım, olsun o kadar. Çünkü ona sarılınca her şey durulur biraz, böyle başka bir yerlere düşersin.
Hayata bir şekilde dikiş tutturamamış adamlar, kendilerini keserek bedenlerine atılan dikişlerle aradaki farkı kapatmaya çalışıyor olmalı. Babam kendini kestiğinde ben öyle sandım. Çünkü insan anlamak istiyor. Anlayamadığı yerleri de uyduruyor. Sonra uydurduklarına inanıyor. Öyleymiş gibi yapmak bazen daha iyi geliyor, bazen daha fazla acı veriyor. Yani bana olan tam olarak bu. Geçelim.
bu muydu benim ilk kahramanimin resmi?
Reader Follow Recommendations
Kendini onaramayan insanlar,cevresindeki hic bir seyi iyilestiremiyor.
Olan her şeyi materyal olarak kullaniyorum.Kendimi de öyle. Sigara içmediğim masaların bütün çakmaklarını bu yüzden topladım. Notlar düştüm beyaz örtülerin bacağını örten uçlarına. Bazı sabahlar hiç bilmediğim sokaklardan koşarak çıktım her zamanki yola. Adını bilmediğim bir yeri, nefessiz kalana kadar anlattım durdum.