Ne acı kareler gördük, hepimiz değil mi? Hafız Şaban'ın yanarken feryadı hâlâ kulaklarımda. Elinde ekmeğiyle şehit edilen küçük kız çocuğu, ambulans isterken kurşun yağmuruna tutulan Rejap, köpeklere parçalatılan yaşlı teyze, kardeşleri, kocası, çocukları gözleri önünde ırzına geçilen gebe bir kadın, hayvanlara tcvz ettirilen adamlar, çıplak halde ortadan kaybolan rehineler, evleri yıkılınca molozlar altında çıkan minik bir el, yolun ortasına dökülen yemeği toplayan çocuk, kardeşine annelik yapmaya çalışan kız çocuğunun feryadı... Bunlar gördüklerimiz, peki ya göremediklerimiz? Türlü işkenceler... Nasıl da susuyoruz, görmüyoruz. Zannediyoruz ki biz susunca, biz göremeyince Allah'ta görmüyor, unutuyor. Tövbe, summa haşa, tövbe! Vallahi billahi de Allah görüyor, biliyor, Müslümanları bekliyor. Müslümanlar neyi bekliyor bilmiyorum, liderler neyi bekliyor, yetkililer çetin bir azap var, hepimiz buna hazır mıyız?