Yedi adam biri bir gün
Bir bela gördü
Gereğini belledi
Yalvarsa evleri harap kadınlar
Ve ağlayan bir kaç çocuk
Kamalar salınsa karnına
Ayrılmaz belalı yanından
Gelip acı sözlerin için
Bir çekmece koydun yaralarımıza
Ve ellerin uçuşan yapraklar gibi
Birden
Nasıl yalnız olduğumu anladım
Kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan