KİMSESİZ MEHMETLERE
KİMSESİZ MEHMETLERE
Sen tozlu yolların garip yolcusu,
Kaderin gayene uymaz Mehmed’im.
Yaşamak uğrunda ekmek kaygusu
Dizlerinde derman koymaz Mehmed’im.
Gurbetten, yokluktan, kederden yana
Yaradan hepsini bol vermiş sana.
Kolların durmadan çalışır amma
Ellerin bol para saymaz Mehmed’im.
Mahzun gözlerinde biriken yaşlar,
Sılayı andıkça akmağa başlar.
Yatağın topraktır, yastığın taşlar...
Gözlerin uykuya doymaz Mehmed’im.
Ardıçlı dağlardan sökerken şafak,
Nasıl ki dalından düşer bir yaprak
Senin de son göçün öyle olacak...
Ölürsen kimseler duymaz Mehmed’im.
ABDURRAHİM KARAKOÇ
Okur Takip Önerileri
“Uykuyla dinlenmeyecek kadar yorgunum artık.”
John Steinbeck
Umuda bin kurşun sıksa da ölüm, Unutma! Umuda kurşun işlemez gülüm.
Nazım Hikmet
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Stefan Zweig
Dışarda gürül gürül akan bir dünya…
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Ahmet Arif
"Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, umutlarını yok ettiniz, bahçeleriniz bahar görmesin."
Ahmet Arif
Yağmalandı kalbim, ömrüm, her şeyim. Kurşuna dizdiler anılarımı, yenik düştüm bu savaşta neyleyim, bir mezar nasılsa işte öyleyim…
Ümit Yaşar Oğuzcan
Ne diyordu değirmenci;
"Bu nasıl çark ulan!
Buğday bizim, ezilen biz.
Un olan biz, aç kalan biz.
Kimdir bu doymak bilmeyen soysuz?"
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Bir erik ağacı tepeden tırnağa donanır
Deliler gibi dönmeğe başlar
Döndükçe yumak yumak çözülür
Çözüldükçe ufalır küçülür
Çekirdeği henüz süt bağlamış
Masmavi bir erik kesilir ağzımda
Dokundukça yanar dudaklarım
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
