...
Hiç bir erkek hiç bir zaman
tek başına yolculuk eden bir kadın kadar
olamaz yalnız.
Ne yazık,
sevmiyordu müziği
tabancalı asker!
...
Bu dünyada
insan iki türlü:
Keman çalmaya gelmiş insan,
öldürmeye gelmiş insan.
Reader Follow Recommendations
Bir denizsin sen, pırıl pırıl,
aydınlık bir bekleyişle çalkalanan.
Bense kırk kol ırmağım,
çağıl çağıl sana koşan.
Dağıtacağım kendimi son damlaya dek!
Günün birinde baktım ki kurudum,
çekip gideceğim buradan,
içimde rahatlığı ölümsüzlüğün.
Nöbetçi olduğumu hiç bir vakit unutamam.
kaçamam ben bu zor kavgamızdan,
ama bırak, bu yıldızlı, duru gecede
bırak, biraz daha ağlasın mızıkam.
...
Doğacak her şey yeniden,
kavuşacak yeniden güneşe
karanlıklara gömülen gözler.
Bekliyorum, anacığım, bekliyorum,
doğduğum kent üzerinde doğacak olan
o kızıl şafağı:
Cıvıl cıvıl, mutlu, diri bir şafak.
...
Lenin
Gelmesi gerekti.
Tanımlamak için
görevini gerçeğin,
çekiç yapmak için zincirleri,
kurşunları saz telleri,
ve elleri - ılık yuvalar,
ki kuşlar olsun,
ve yağmur incileri
ve yemyeşil özsuların dolaştığı
çayırları öpmek için eğilen
dudaklar,
ey sevgili özgürlük,
ki sen,
bize gelesin
ve diyesin:
«Merhaba, insanlar!»
...
Çalarken tüfekler
son okul zilini,
hiç bir şey söylemedi.
Çok iyi bir öğrenciydi,
hiç bir şey söylemedi.
Ve tam not aldı
ölümsüzlük dersinden.
Bağırır içimde doğmamış bir dünya.
Yaşıyorum.
Bağırmasam 'Vargücümle
öleceğim.
Yaşıyorum.
Ey insanlar,
bu berbat halimin nedenini bilin:
Yaşıyorum.
Mırıldandı zorla · faşist ajan:
«İnsan değil, taş bu!»
«Taş değilim, hayır,
bir savaşçı, direnme gücünden!»
Dedi Antonio yavaşça
ve canını soludu.
...
Ne diye göz yaşı dökeyim şimdi boşu boşuna
ey benim yaşanmamış gençliğim!
...
Suç mudur yoksa, gel söyleyiver,
gürültülerle çalkalanırken fabrikalar,
mitralyözle taranıp biçilirken ortalık,
suç mudur «seni seviyorum» demek?
Ölür çocuklanmız
soluk kesen, pis kokular içinde,
güneşe susamış gözleri açık gider
çocuklarımız.
Ya biz ne yaparız?
Umursamaz,
boyun eğer,
susarız.
Susarız utanmadan!