Kamptaki bir insana cesaret vermeye yönelik çabalardan söz ederken, ona gelecekte arayabileceği bir şeyi göstermemiz gerektiğini söylemiştik. Yaşamın yine onu beklediğini, bir insanın dönüşünü beklediğini anımsatmamız gerekiyordu.
Ama ya özgürlükten sonra? Kendilerini bekleyen hiç kimse olmadığını gören insanlar vardı. Kamptayken, tek başına anılanıyla cesaret bulduğu insanı arayan ve artık varolmadığını gören kişinin vay haline!..