Ben bu kitaba inceleme bile yazamam ki... O nasıl bir sondu. Okurken kendimi dişledim,sıktım,öyle bir gerildim ki. Son 8-10 bölüm boyunca diken üstündeydim. Daha önce hiç bir kitabın içine bu kadar girmemiş ve gerilmemiştim. Gerçek bir başyapıt. Şu an hâlâ çok gerginim ( evde çok şükür yalnız değildim yoksa gecenin bu saatinde bu kitapla kafayı yerdim , şu anda pek normal değilim ama olsun ) ve hâlâ kitabın içinde gibiyim...
Tüm bildiğim şuydu: O an bedenimde, o yatakta kapana kısılmıştım. Ama gözlerimdeki camlardan, parmaklıkların arkasından bakarken bile bu tutsaklığın sonsuza dek sürmeyeceğini biliyordum.
" Bence kötü çocuklar büyüyünce kötü yetişkinler haline geliyor ve ben, onlardan biri öldüğü için kendimi üzgün hissetmek zorunda olmaktan nefret ediyorum. "
" Ama kız ele falan geçirilmedi. " dedim bağırarak.
"O zaman vampirdir. " diye karşılık verdi o da.
" Vampir de değil! "
" Kurt adam olsun onlar da popüler! "
" KURT ADAM DEĞİL. "
" SENİ SEVİYORUM! " diye bağırıp kapıyı kapadı.
"Giles mı? "
Daniel başını üzgün bir şekilde salladı. " Seni Buffy'i izlemeye ikna edemedim bir türlü. Bu çok büyük bir eksiklik Mara. "
"Listeye ekledim. "