İlk paragraf (FEUILLE D’ALBUM) :
Gerçekten katlanılmaz ve bir o kadar da utangaçtı. Ayrıca kendisi hakkında tek kelime etmeyecek kadar da ketumdu.
Benzer başka özellikleri de vardı. Yanınıza geldiğinde, ne zaman gideceğini asla bilemezdiniz, siz artık çığlık atacak duruma gelinceye kadar oturup dururdu ve nihayet gitmeye karar verdiğinde artık ardından bir sopa fırlatacak kadar öfkelenmiş duruma gelirdiniz.
Önce kitabın ismi beni cezbetti. Ancak sözün bu kitaptaki bir öykü olmadığını daha sonra anladım.
"Yazgımı öğrenmeliyim dedi salyangoz, zarif, ipek örgü zırhının içinde iş işten geçmeden duvar boyunca sürünmeliyim."
Daha sonra arka kapakta yazan, Mansfield ,Cheov , Maupassant gibi isimlerle birlikte “öykü” nün de ebedi bir tür olarak kurulmasında etkili bir yazardır, cümlesi ile bu derece ünlü bir yazarın on sekiz öyküsünü okumamın önemli bir kazanç olacağını düşündüm.
Yıldız Ramazanoğlu’nun ön sözünden alıntılarla yazarı biraz tanıyalım;
Virginia Woolf ile sürekli kıskançlık ve rekabet üzerinden gündem yapılmış olsalar da birbirlerini anlamaya okumaya özen göstermiş iki güçlü kadın yazar.
Tarzı, olağan anların içinden olağanüstülüğü bulmak.
Sanatın sorunları çözme görevinin olmadığını söyler. Aslında edebiyat görünmeyeni gözler önüne serme, karanlık kuyulara ışık düşürme çabası.
