Sahte kalabalıklar, sahte yüzler, sahte mutluluklar,sahte hisler. Kendimize, özümüze dönmemiz gerek acil. Gerçek hislerimiz aslında orada. Kendi yüreğimizde...
Bir şiirin şişesine koydum umutlarımı,
Açık denizlere uzandı nefesim,
Düşmanlığım bu yüzden kendime,
Umutla açıldım uzaklara,
Hiç bir adaya çarpmadı yüreğim,
Anladım ki ruhum;
Ana karasından başka hiç bir liman kabul etmiyor...
Sadık Polat
Eyvallah üstad. Var olun. Takibe değer buluyor ve her zaman elimden geldiğince size olan saygımı koruyacağım. Ne güzel insanlarız biz değil mi? Can bulun.
İnsan kendinden eksiliyor, eksiliyor hayata dair tüm umursamazlıkları. Ne zor “Ben sensiz eksiğim” diyememek. Ne zor, iki kişilik tek başına ölüyor olmak. Şimdi yorgunluğumu kıyaslasam yalnızlığımla hangisi galip gelir. Galibi yok duygularımın hepsi örselenmiş, hepsi sendelemiş. Hepsi ölüyor ağır usul. Oysa ölsem, üzülür belki. Belki öldüğümde değer kazanırım. Bilmiyorum…
S.POLAT
Sana yakışan üzmemek üzülmemek
Güzel günleri yaşatmak bir şekilde
Her şey olduğu kadar kendini zorlama
Çok derine inme ölmek kolay sen zoru seç
En azından Üzülmesini istemediğin için
O Güzel günleri hayatının son anına kadar
Yaşadıkça yaşat bu çok daha şık olur...
Saygılarımla