Çocukların yaşlanan ebeveynlerine bakmak ve onlarla dostane bir ilişki sürmek gibi insani sorumlulukların dışında başka hiçbir bağımlılığı olmamalı. Çünkü genç nesil yepyeni bir hayata başlamalı ve çok büyük bir zorunluluk olmadıkça geçmişin yükünü üstlenmemeli.
Ve biz hâlâ kendimizde görmek istemediğimiz bütün kötülükleri ve değersizlikleri "diğer insana" atfetmeye devam ederiz. Bu nedenle, onu eleştirmemiz ve ona saldırmamız gerekir. Bu durumda asil gerçekleşen şey aşağılık bir "ruhun" bir insandan diger insana göç etmesidir.
Kalabalık ne kadar büyük olursa bireyin önemi o kadar azalır.Ama eğer birey kendi zayıflık ve yetersizlik duygusu altında ezilerek,yaşamın anlamını yitirdiğini hissederse o zaman çoktan devlet köleliği yoluna girmiş ve bilmeden veya istemeden devletin kulu olmuştur.
Eğer ananızdan, babanızdan öğreniyorsanız; neyin doğru olduğunu, neyin arzulanır, neyin arzulanmaya değer olduğunu... geleneklerden öğreniyorsanız, dogmalardan öğreniyorsanız; bu ahlakın düşük bir biçimidir, yüksek bir biçimi değildir." Kant.