Yasemin
@Safiira
Sırtımda insan yüklü bir gök var
36 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Çiçek açmak için biraz güneş isteyen toyluğun yıkıcı gücü adına yargıç ve cellat olunur.
Sayfa 268Kitabı okudu
Herkesin sadece yemek yemek ve para kazanmakla, eğlenmek ve emir vermekle ilgilendiği bir dünyada ara sıra birisinin çıkıp şeylerin görünümünü tazelemesi, olağan şeylerin olağanüstülüğünü, banallikteki gizemi, çöpteki güzelliği hissettirmesi gerekir.
Sayfa 260Kitabı okudu
Her uğraşımın varış noktası hiçlik -bana dair, eserime dair, tüm dünyaya dair hiçlik- olsa da, tam da bu yüzden devam edeceğim, ta ki dünya beni karanlık uykusuna çağırana dek.
Sayfa 245Kitabı okudu
Güzellikleri ve korkunçluklarıyla, düşünceleri ve bedenleriyle tüm dünya, dünyanın tümü burada, bende, benim içimde ve ben ölürsem o da yok olacak.
Sayfa 239Kitabı okudu
Her engelin ardında boşluk vardı; her duvarın ardında ise karanlık ve her evet umudunun bitmek bilmez yorgun bir hayır ile yankılandığı benzersiz bir eko vardı.
Sayfa 227Kitabı okudu
Hayatım böyle geçip gidiyor… Varlığımdan ne anlıyorum? Bir gün gelecek ve sanki hiç yaşamamış gibi ölüp gideceğim.
Sayfa 66Kitabı okudu
Kendimde gerçek bir kusur, açık seçik bir kötü huy göremedim ... dünyada böyle bir insanın bulunması mümkün müdür hiç, söyleyin! ... bu imkânsız, imkânsızlar arasındaki en imkânsız şey.
Sayfa 149Kitabı okudu
Niceleri geldi, neler istediler,
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler!
Rubailer, Ömer Hayyam
Unutmayı öğrendim, unutmayı unuttum,
Unutmaya giden unutmayı öğrendim.
Bir yalan hazırladım, ilk başkasından duydum,
Yüzüme susanlardan konuşmayı öğrendim.
Sayfa 127
