Bütün dış hayat, bildiğimiz bütün oluşlariyle, başımın üstünde bir takım basık tavanlardan ibaret... Onları bir bir yıktıkça, çıkan ikinci katın tavanıda bana alçak geliyor ve ciğerlerimin muhtaç olduğu havaya bir türlü çıkamıyorum.
En taşkın yakınlaşma cehdine rağmen insanların birbirine ne kadar uzak olduğu,herkesin kendi içinde ve kendi hücresinde yapayalnız kaldığı hakikatini alev alev içiyordum.