kaybetmeyi bilmemek ve aşırı hırs melankoliğe götürür..
Depresyonum bana kaybetmeyi bilmediğimi gösterir: Kayıp için geçerli bir ödün bulmayı becerememiş olabilir miyim? Bundan, her kaybın, beraberinde varlığımın -ve Varlığın kendisinin- kaybını getirdiği sonucu çıkar. Çöküntü içindeki kişi radikal ve kasvetli bir ateisttir.
Yalnızım Doktor!
Şöyle yalnızlığımı giderecek bir ilaç yazsan bana.
Onu elime alsam, yutmasam,
öylece bakıp dursam,
konuşsam onunla.
Dinlese beni,sadece dinlese..
Anlamış gibi yapsa.
He Doktor, bi kıyak yapsan yüreğime,
az iyi olsam mesela…”