Mithrandir
@SalisilikasitAnhidriti
Fakat kahkahalarının arkasında dalgın bir yalnızlık vardı.
#61908803
#103745744
#160758571
#180726988
Öğrenci
İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi
215 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
368 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
8 günde okudu
Neden şafağı izliyorum? Neden o zaman, gün içindeki başka bir saat değil de neden o özel an?
Çünkü şafak vaktinde güneş her zamankinden daha parlaktır. Çünkü şafak vaktinde, onun karanlığın ardından yeniden doğuşuna tanık oluruz. İşte benim umudum burada yatıyor, çünkü tıpkı güneşte olduğu gibi, bu gerçek bireyler için de geçerli olabilir. Düşenler tekrar tırmanabilir ve o zaman etraflarındakilerin gözlerinde daha çok parlarlar.
Şafağı izliyor, tanıdığımı sandığım adamı düşünüyor ve onun hakkındaki düşüncelerimin doğru olması için dua ediyorum.
-Drizzt Do'Urden
Okur Takip Önerileri
"Geçmiş artık yok ve gelecek de henüz yok," dedi Morik. "Öyleyse şimdiki zamanda yaşa ve tadını çıkar, dostum. Her ânın tadını çıkar."
Rüzgâr inleyerek esiyor ve hüzünlü bir ses Wulfgar'a eskiden olduğu ve bir daha asla olamayacağı adam hakkında, kayıp bir zaman, kayıp bir masumiyet ve feci şekilde özlediği ama yine de arayıp bulamadığı dostları hakkında şarkı söylüyordu.
Hepimiz gerçeği ararız, özellikle de kendi varlık kozamız içinde, kendi ellerimizle yaptığımız yuvamız ve onu paylaştığımız dostlarımızda. Ama korkarım ki gerçek dediğimiz şey, son derece karmaşık ve sürekli değişen bireyler söz konusu olduğunda her zaman için aşikâr olmuyor.
Gerçekten Salvatore ile tanışmak isterdim...
Özgürlüğe duyulan ihtiyacı pek az kişi yalanlayabilir; tanıştığım herkes özgür irade sahibi olmayı arzuluyor ya da öyle olduğunu sanıyor. Ne gariptir ki, birçoğu özgürlüğün geri yansıyan hali olan bedelini kabullenmeyi reddediyor: Sorumluluğu.
İdeal bir toplumda işler yolundadır, zira bireyler birbirilerinin ve bir bütün olarak toplumun iyiliği için üzerlerine düşen sorumlulukları kabul ederler Bunun sebebi birilerinin ona böyle yapmalarını emretmesi değil, böyle bir seçimin ardındaki kazancı anlayıp kabul etmeleridir. Zira hakikaten de yaptığımız her seçimin, yapmayı veya yapmamayı tercih ettiğimiz her şeyin sonuçlan vardır. Korkarım ki, bu sonuçlar pek de belli değildir, Bencil bir adam çıkar sağladığını düşünebilir ama o kişinin dostlarına en çok ihtiyaç duyduğu sırada, onlar muhtemelen onun yanında olmayacaktır ve en sonunda, ardında bıraktığı miras neticesinde, o bencil insan hiç de iyi hatırlanmayacaktır. Bencil kişinin açgözlülüğü ona maddi lüksler sağlayabilir ama ona gerçek neşeleri, sevginin gözle görülmeyen hazzını tattırmayacaktır.
Aynısı, nefret eden, tembel olan, kıskançlık, hırsızlık, serserilik, dedikodu yapan ve ayyaş olan kişiler için de geçerlidir. Özgürlük herkese, kendi önüne uzanan hayatı seçme hakkı tanır ama özgürlük o kişinin o seçimlerin sorumluluğunu -iyi veya kötü- kabul etmesini de talep eder.
"Toplum" kavramı benim için kıymetli bir değerdir ve kesinlikle, bu tip bir gruba mensup olan bireyler, topluluğun kalkınması ve genelin iyiliği için, kendi hayatlarında bazı fedakârlıklarda bulunup bazı sıkıntıları kabul etmek zorundadır. Eğer o fedakârlıklar yaşlıların, matronların, kralların veya kraliçelerin fermanlarından değil de bir bireyin yüreğinden gelirse, o toplum çok daha güçlü olur.
Birçok kralın ve kraliçenin, matron ananın ve ruhbanın, başlarına gelebilecek zararlardan kendilerini azat etmek için, kendilerine hizmet eden avam sınıfın gerçekten de onların kılavuzluğuna ihtiyacı olduğunu iddia ettiğini duydum. Çoğu uzun ömürlü topluluklarda bu durum geçerli olabilir ama eğer öyleyse bile bunun tek sebebi, birçok nesildir süregelen şartlandırmaların o tebaanın kalbinden ve ruhundan çok önemli bir şeyi çalıp götürmesi, birçok nesildir devam eden tabi olma durumunun o halkın kendi hayatlarına yön çizme konusundaki kararlılıklarını köreltmesidir. Tüm yönetim biçimleri, bireyin özgürlüğünü çalma ve "toplum" adına her vatandaşın hayatlarına bazı şartları dayatma konusunda ortak bir paydaya sahiptir.
İyi ırklar arasında esirlerin idam edilişini ve işkence görüşünü izlemeyi "kutlayan" bir tek insanlardır. Buçukluk toplumları böyle bir gösteriye asla kalkışmaz -buçukluk esirler aşın yemekten ölmeleriyle tanınır. Her ne kadar kavgacı olsalar da cüceler de bunu yapmaz. Cüce toplumunda, esirlerin icabına hızlı ve temiz bir yolla, olay çıkartmadan ve toplumun gözünden ırak bir yerde bakılır. Cüceler arasında bir katilin cezası, boynuna vurulan tek bir darbeden ibarettir Esir Karnavalı'nda hiç elf görmedim, tabii bir keresinde bir çift karnavala denk gelmiş ve bariz bir şekilde tiksinip oradan uzaklaşmışlardı. Bildiğim kadarıyla gnom toplumunda idam diye bir şey mevcut değil, sadece iyi döşenmiş bir hücrede ömür boyu hapis var.
Peki neden insanlar? İnsanoğlunun duygusal yapısında bulunan ne gibi bir özellik, Esir Karnavalı gibi faaliyetlerin düzenlenmesine sebep veriyor? Kötülük mü? Sanırım bu da çok basit bir cevap olur.
Birçok insanın, görünüşe bakılırsa büyük çoğunluğun, özünde karanlık bir yan, vahşete duyulan bir açlık ve kendi arayışları adına başkasının ıstırabını kalpsizce görmezden gelme yetkisi mevcut.
Yaşlı vekilharç kafasını sağa sola salladı. Bu kural sadece doğumdan gelen bir hadiseden ibaret olduğu halde, toplum içinde en soylu olanların, kendilerini yönettikleri kimselerden çok daha üstün görmeleri gerçeğini onu hep hayretlere düşürürdü.